Το παρόν βιβλίο στεκόταν στην βιβλιοθήκη μου για καιρό. Σε μια ανακατάταξη της βιβλιοθήκης μου το έπιασα στα χέρια μου και διάβασα το οπισθόφυλλο ξανά. Δεν με ενθουσίασε το ομολογώ από την περιγραφή αλλά του έδωσα μια ευκαιρία και είπα να το ξεκινήσω.

Η αρχή του βιβλίου μου φάνηκε ανούσια, το παραδέχομαι, αλλά προχωρώντας το και ρουφωντας κυριολεκτικά τις σελίδες ανακάλυψα πως ήταν η κατάλληλη αρχή για το ξετύλιγμα του μίτου. Ο τίτλος ταιριαστός απόλυτα στην ιστορία δεν σε προϊδεάζει για το τι θα συμβεί στο βιβλίο.

Με εξαιρετική αφηγηματική δεινότητα ο συγγραφέας μας μεταφέρει στην Μακεδονία τα χρόνια της δικτατορίας Μεταξά και με τρόπο γλαφυρό μεταφέρει στον αναγνώστη τις ανησυχίες και τα προβλήματα των κατοίκων των χωριών εκείνων καθώς επίσης τα ήθη και την μορφωτική κατάσταση των ανθρώπων. Παρουσιάζει με εξαιρετικές περιγραφές τα προβλήματα καπνεργατών και καπνοπαραγωγών, την πολιτική κατάσταση της χώρας καθώς και τα προβλήματα που πηγάζουν από αυτήν.


Η αφήγηση γίνεται σε τρίτο πρόσωπο ωστόσο από ένα σημείο και μετά ο αφηγητής φανερώνει την ταυτότητά του και η αφήγηση συνεχίζει σε α' πρόσωπο. Στο τελευταίο μέρος του βιβλίου ένας δεύτερος αφηγητής κάνει την εμφάνιση του και οι ανατροπές διαδέχονται η μια την άλλη.

Χωρις να στιγματίσει το βιβλίο πολιτικά ο Λευτέρης Μαυρόπουλος καταγράφει γεγονότα με γλώσσα ωμή, ρεαλιστική και σκληρή, με λεξιλόγιο διόλου συχνό που μπορεί να θεωρηθεί και ξεχασμένο. Παραδίδει στο αναγνωστικό κοινό ένα ανάγνωσμα γεμάτο ανατροπές που καθηλώνουν, με πλοκή πρωτότυπη και κινηματογραφική, με εξαιρετικές περιγραφές και σχήματα λόγου που κατατάσσουν τον συγγραφέα σε μια από τις πιο δυνατές πένες της σύγχρονης ελληνικής πεζογραφίας.

Το θύμα γίνεται θύτης, ο θύτης θύμα. Οι αθώοι ενοχοποιούνται και οι ένοχοι αθωόνονται. Ένας μίτος που ξετυλίγεται αργά και γρήγορα ταυτόχρονα. Ένα ανάγνωσμα που τα αντώνυμα γίνονται συνώνυμα και η έννοια τους αλλάζει. Το μίσος και η αγάπη τέμνονται και γεννούν την εκδίκηση.